De vrouw achter KIES Company

Ik deed alles voor iedereen ten koste van mezelf

Eind 2015 werd onze jongste dochter geboren. Ze was een huilbaby en ik had een postnatale depressie. Voor mijn hele gezin een zware tijd. Mijn man was net ontslagen, dus ik voelde extra druk om mijn werk goed te doen. Er moest immers geld binnen komen. Ik wilde niet met mijn man en twee kinderen op straat komen te staan natuurlijk. Dus ging ik door… Totdat ik niet meer kon.

In november 2016 ben ik thuis komen te zitten. Ik kon me nauwelijks meer concentreren, was alleen maar moe en kortaf en werkte totaal niet zoals ik dat voorheen wel deed. Mijn productiviteit was flink afgenomen in de loop der tijd.

Toen ik thuis kwam te zitten, kwam al vrij snel de wens van een eigen bedrijf weer naar voren. Een oude wens waar ik eigenlijk al jaren niet meer mee bezig was. Ik leefde gewoon het leven. Ik was vooral voor anderen bezig en vergat daardoor mezelf.

Inmiddels was het begin 2017. Ik was nog in loondienst, maar wilde echt aan de slag met KIES. Hoewel ik kostwinner was, heb ik er (in overleg met mijn man) voor gekozen om op dat moment mijn bedrijf in te schrijven en weg te gaan bij mijn werkgever. Spannend, leuk en eng.

Zeker in het begin heb ik gezocht naar overzicht, rust en balans. Met mijn ervaringen van burnout en postnatale depressie weet ik dat dit van essentieel belang is. Wanneer de balans er even niet is, merk ik dat direct aan mijn gezin. Ik herken mijn valkuilen en de consequenties, waardoor ik snel weer bij kan sturen. Het is zowel voor mezelf als voor mijn gezin en mijn klanten van belang dat ik een goede balans heb. Nu zorg ik dus voor mezelf waardoor ik er juist beter voor de anderen kan zijn.

Stephanie in een notendop

 Een enorm verantwoordelijkheidsgevoel

Ambitieus

Dromer

Vol met liefde voor man en kinderen

Alles willen geven

Hardleers

Stier

Flexibele planner

Krijgt zelfs kinderen aan de spruitjes 😉

Nu help ik vaders én moeders 

De reden dat ik heel bewust vaders én moeders aanspreek is omdat je samen het gezin runt, maar je wel een individu bent. Je bent veel meer dan een ouder. Daarbij vind ik dat de vaders ook veel meer in de spotlight gezet mogen worden. Ik leg je graag uit waarom.

Mijn vader was tijdens mijn jeugd enorm belangrijk en is dat nu nog steeds. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik samen met mijn broer en zus de belangrijkste in zijn leven was, terwijl ook hij echt meer dan genoeg te doen had. Ik ben dankbaar dat ik een sterke band met hem heb en dat hij er altijd voor me is als ik hem nodig heb. Veiligheid en geborgenheid. Twee dingen die voor een kind essentieel zijn. Wanneer je dat thuis hebt, is er ruimte om jezelf te zijn en jezelf te ontwikkelen.

Mijn man speelt een hele grote rol in het leven van onze dochters en ook daar geniet ik enorm van. Ik zie hoe waardevol dat is. Ze leven op van het stoeien met papa en lekker gek doen. En natuurlijk kan ik ook met ze stoeien (dat doe ik graag), maar dat is toch anders  😉

Kortom: vaders leren kinderen hele andere dingen dan moeders. Door samen op te voeden breng je dingen in balans en voorkom je dat je kinderen een vertekend beeld krijgen van de wereld. En door samen voor veiligheid en geborgenheid te zorgen, voorkom je dat je kinderen het ergens anders gaan zoeken.

15 jaar lang werkte ik als secretaresse voor een groot aantal managers, waarvan vooral één manager me is bijgebleven. Hij heeft mijn motivatie om vaders te helpen kracht bij gezet. Hij was zo'n vader die van 8.00u tot 20.00u afspraken had, in het weekend zijn mail las en wiens vrouw mij appte als ze hem een avond thuis wilde hebben. Het was absoluut geen gebrek aan liefde voor zijn gezin. Die zag ik duidelijk. Bijvoorbeeld toen hij met pijn in zijn hart vertelde dat hij zijn dochter niet meer naar bed mocht brengen ‘’want papa, je bent er anders ook nooit, dus nu hoeft het ook niet’’.

De afgelopen decennia is er veel veranderd. Waar vaders vroeger het inkomen binnen brachten en moeders voor de kinderen zorgden, is dat nu veelal verschoven naar gezamenlijk inkomen binnen brengen en gezamenlijk voor de kinderen zorgen. En dan ook nog de veranderingen op het gebied van telefonie, mail en de bereikbaarheid. Het wordt een steeds grotere uitdaging om alle ballen hoog te houden, werk en gezin in evenwicht te krijgen én dat evenwicht vast te houden.

Er is veel aandacht voor moeders op dit gebied, maar tot mijn grote verbazing nauwelijks voor vaders. Het effect van al deze veranderingen op vaders wordt zwaar onderschat. De man die op zondag het vlees komt snijden is niet meer genoeg. Moeders werken meer buiten de deur, waardoor er van vaders thuis meer verwacht wordt. En vaders wíllen ook meer betrokken zijn bij hun vrouw en kinderen.

Aan de andere kant zijn veel werkgevers nog vastgeroest in de ouderwetse rolverdeling en verwachten zij dus dat een man gewoon tot 18.00 uur op kantoor kan zijn elke dag, want “je vrouw haalt de kinderen toch op?”. En als een man om 16.00 uur weggaat dan krijgt hij van collega’s te horen “middagje vrij?” Zowel thuis als op het werk krijgen vaders het gevoel het nooit helemaal goed te doen. Er is altijd wel iemand die klaagt dat er iets niet gedaan is.

Ben jij er klaar voor om te kiezen voor jezelf en jouw gezin? Om het leven te gaan leiden zoals jij dat wilt met meer rust ondanks alle verplichtingen? Ik neem graag kosteloos en vrijblijvend 30 minuten de tijd voor je om te bespreken waar jij tegenaan loopt en geef je direct een paar tips mee zodat jullie als gezin weer wat dichter bij elkaar komen, óók als je fulltime werkt!