Het eerste bericht dat ik vanmorgen onder ogen kreeg was het bericht op AD.nl over de zogenoemde ”wildgroei” onder stresscoaches. Nu profileer ik me niet als stresscoach, maar ik heb hier wel degelijk mee te maken en ik vind dat ook de andere kant van dit verhaal belicht moet worden.
Waarom zijn er zoveel stresscoaches?
In de afgelopen 20 jaar is het aantal stresscoaches vertienvoudigd tot 4484 dit jaar. Nu zijn dat alleen de coaches die onder die noemer geregistreerd staan vermoed ik en dus zal het aantal mensen dat zich met stress bezighoudt nog velen malen hoger liggen. Waarom is dat nou?
Waar geen rekening mee gehouden lijkt te worden bij het noemen van deze getallen en de uitspraken die gedaan worden is dat de wereld in die 20 jaar simpelweg veranderd is en dat daar dus ook een behoefte vandaan komt om ondersteund te worden in het vinden van de voor die persoon juiste weg. Ja, psychologen en arbodiensten kunnen hierin begeleiden en zouden dit ook veel meer mogen doen wat mij betreft. Maar:
- de wachtlijsten bij psychologen zijn enorm;
- mensen vragen pas om hulp bij psychologen en arboartsen als de emmer al overgelopen is;
- als er wel eerder aan de bel wordt getrokken, dan blijkt dat een hoop mensen zich niet gehoord voelen.
Dat dit gat vervolgens opgevuld wordt door ervaringsdeskundigen en opgeleide coaches is juist fijn. Het gaat er uiteindelijk om dat de klant zo snel mogelijk en op de best mogelijke manier geholpen wordt.
Er zitten rotte appels tussen
Natuurlijk zitten tussen die 4484 stresscoaches ook coaches die hun werk niet goed doen. Die te weinig kennis, ervaring of inlevingsvermogen hebben. In elke beroepsgroep zitten rotte appels.
Ook bij de psychologen en ook bij de arboartsen. Dat klinkt misschien even heel hard, maar het is wel waar. En dit is niet om met modder te gooien. Ik heb gelukkig ook ervaring met hele fijne psychologen en arboartsen.
Bundel de krachten en laat de keus bij de persoon om wie het gaat
Uitgaande van de deskundigen die hun werk goed doen en daadwerkelijk mensen (willen) helpen, zou ik zeggen bundel de krachten. Psychologen, coaches en arboartsen kunnen elkaar juist heel goed aanvullen heb ik gemerkt. Als we allemaal de persoon om wie het echt gaat centraal zetten, zal het resultaat verbluffend zijn.
En laat het aan de persoon zelf welke hulp hij of zij wil ontvangen. Soms is een stap naar de psycholoog net te groot en kan het laagdrempelige van een coach net datgene zijn wat nodig is om weer een stapje verder te komen.
Een echte professional kent zijn of haar sterke én minder sterke kanten
Of het nu gaat om de (stress)coaches, psychologen of arboartsen, een echte professional stelt altijd het welzijn van de klant voorop. Op het moment dat het probleem op tafel ligt, dan kan bekeken worden of er een match is. Zo niet, dan is het noodzakelijk dat er opengestaan wordt voor andere opties wanneer dit in het belang is van de klant.
Kies daarom heel bewust met welke professional je een samenwerking aangaat, maar vlak iemand niet uit omdat die het label (stress)coach heeft, maar niet de ”juiste” opleiding. Ervaringen zijn in sommige situaties een grotere leerschool dan de theorie die je tijdens een opleiding aangereikt krijgt.
